18 Ιουνίου 1968, στην Μπογκοτά: Φιλικός αγώνας μεταξύ της Σάντος και της εθνικής Κολομβίας, που προετοιμαζόταν να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού.
Έπειτα από 42 λεπτά στο παιχνίδι, ο Πελέ έκανε φάουλ σε ένα αντίπαλό του και είδε την κόκκινη κάρτα. Οι διαμαρτυρίες των παικτών της Σάντος ένωσαν τους χιλιάδες οπαδούς που βρίσκονταν στις κερκίδες του Estadio El Campin, απαιτώντας την επιστροφή του στο γήπεδο. Οι αντιδράσεις ανάγκασαν την κολομβιανή ομοσπονδία να αντικαταστήσει τον Γκιγιέρμο Βελάσκες στο ημίχρονο και να επιτρέψει την επιστροφή του Πελέ για να αγωνιστεί στην επανάληψη.
Αυτή είναι μόνο μία από τις ιστορίες που είχε ως πρωταγωνιστή τον Πελέ. Το αν είναι ή όχι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε ποτέ από τα γήπεδα, είναι υποκειμενικό. Το σίγουρο είναι ότι ο Πελέ είναι αυτός στον οποίο οφείλουν όλες οι υπόλοιπες γενιές ποδοσφαιριστών την επαγγελματική ύπαρξή τους.
Είναι ο άνθρωπος που με τις εμπορικές συμφωνίες που έκλεισε ως ποδοσφαιριστής έδειξε τον δρόμο στους νεότερους για το πώς θα μπορέσουν να προωθήσουν τον εαυτό τους. Είναι αυτός που ανάγκασε μία ολόκληρη χώρα να αρχίσει να μαθαίνει το ποδόσφαιρο όταν αποφάσισε να αποδεχθεί το μυθικό συμβόλαιο της Cosmos της Νέας Υόρκης και να επιστρέψει στην ενεργό δράση.
Είναι εκείνος που ένωσε ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών, κοινωνικών θέσεων και πολιτικών ιδεολογιών να τον χειροκροτούν αγκαλιασμένοι και πλέον να τον αποχαιρετούν με θλίψη. Πριν από λίγες ημέρες, η Αργεντινή έζησε μεγάλες στιγμές υποδεχόμενη τον Μέσι και την παρέα του που επέστρεψαν από το Κατάρ με το παγκόσμιο κύπελλο. Σε μία ταραγμένη για αυτούς εποχή, άφησαν για λίγο τα προβλήματα και όλοι μαζί ξεφάντωσαν για τον τίτλο.
Μεγάλες στιγμές αλλά γεμάτες θλίψη θα ζήσει και η Βραζιλία, που επίσης περνά μία ταραγμένη εποχή. Το πρωί της Πέμπτης ήταν σε εξέλιξη η απόπειρα πραξικοπήματος, αλλά το απόγευμα όλα αυτά σταμάτησαν και ο Πελέ ακόμη και με τον θάνατό του ανάγκασε τους πάντες να υποκλιθούν στο μεγαλείο του.
Ο Πελέ «έφυγε» παλεύοντας σαν θηρίο την αρρώστια του. Δεν το έβαλε ποτέ κάτω και μπορεί να ήταν μοιραίο για την ανθρώπινη φύση του να νικηθεί, αλλά είναι από εκείνους τους λίγους εκλεκτούς που κατάφερε να γίνει θρύλος εν ζωή και οι θρύλοι ποτέ δεν φεύγουν!