Με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο

Η χθεσινή συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη έγινε σε μια κρίσιμη συγκυρία, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται για τρίτη εβδομάδα. Ασφαλώς είναι χρήσιμο και απαραίτητο να υπάρχει ανοικτός δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας, ωστόσο δεν υπάρχουν αυταπάτες, ούτε ελπίδες ότι η Τουρκία θα εγκαταλείψει τη ρητορική, αλλά και την πρακτική, των προκλήσεων.

Τώρα που αντιλήφθηκε ότι η Δύση έχει καταδικάσει πλήρως τον αναθεωρητισμό του Πούτιν, η Αγκυρα μπορεί να παγώσει και τα δικά της αναθεωρητικά σχέδια, καθώς θεωρεί ότι δεν μπορεί να τα προβάλλει μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, αλλά δεν θα εγκαταλείψει και τις παράνομες και ανιστόρητες θέσεις της περί «Γαλάζιας Πατρίδας» και αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας.

Οι διαφορές των δύο χωρών αναδείχθηκαν και στην υπόθεση της Ουκρανίας, όπου η Ελλάδα συντάχθηκε πλήρως με τις δυνάμεις της Δύσης, επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και συμμετέχοντας στην αποστολή αμυντικού υλικού στην Ουκρανία, όπως όλες οι χώρες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι καταδικάζει κάθε προσπάθεια αλλαγής συνόρων και αναθεωρητικών σχεδίων διά της βίας.

Αντιθέτως, η Τουρκία, παρ’ ότι μέλος της Συμμαχίας, δεν συμμετέχει στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Μόσχας, ενώ έχει και μια επιτήδεια ουδετερότητα, καθώς παλαιότερα πωλούσε drones στην Ουκρανία, ενώ τώρα διατηρεί δίαυλο επικοινωνίας με τον Πούτιν, κρατώντας ανοικτό τον εναέριο χώρο της και έχοντας οικονομικές δοσοληψίες με τη Ρωσία.

Η μοναδική διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι ο καθορισμός των θαλάσσιων ζωνών και αυτό μπορεί να διευθετηθεί μόνο με βάση τους διεθνείς κανόνες. Αν η Αγκυρα προσχωρήσει στο Διεθνές Δίκαιο, τότε και ο διμερής διάλογος μπορεί να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα.