Ὁ Ἅγιος Ἄνθιµος Ἱεροµάρτυρας ἐπίσκοπος Νικοµήδειας
Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα µ.Χ. καὶ πατρίδα του ἦταν ἡ Νικοµήδεια. Ἀπὸ µικρὸς διακρίθηκε γιὰ τὸν εὐσεβῆ ζῆλο του πρὸς τὰ θεῖα. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, ἡ ζωή του ἦταν ὑπόδειγµα σωφροσύνης καὶ ἀγάπης. Ἐπειδὴ πλούσια κατεῖχε τὸ θησαυρὸ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἡ θερµή του διδασκαλία, ἐµπνεόµενη ἀπὸ ἀποστολικὸ ζῆλο, ἔβρισκε σχεδὸν πάντα ἀνταπόκριση στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἡ πνευµατικὴ ἱκανότητα τοῦ Ἀνθίµου ὤθησε τοὺς χριστιανοὺς τῆς Νικοµήδειας καὶ τὸν ἔπεισαν νὰ γίνει ἱερέας καὶἀργότερα ἐπίσκοπός τους. Ὅταν, ὅµως, ἔγινε ὁ διωγµὸς ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, τὸν κυνήγησαν καὶ τὸν συνέλαβαν. Ὁ Διοκλητιανὸς τοῦπρότεινε νὰ θυσιάσει στοὺς Θεοὺς γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ζωή του, ἀλλιῶς τὸν περίµεναν φρικτὰ βασανιστήρια, καὶ τοῦ ἔδειξε τὸὄργανα ποὺ θὰ τὸν βασάνιζαν. Ὁ Ἄνθιµος εἶπε:«Γιατί µου τὰ δείχνεις; γιὰ νὰ µὲ φοβίσεις; Αὐτὰ ἂς τὰ φοβοῦνται ἐκεῖνοι, γιὰ τοὺςὁποίους ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι µόνο ἡδονὴ καὶ τὴν στέρησή της θεωροῦν µεγάλη ἀπώλεια. Ἀλλὰ σὲ µένα, ὅπως καὶ σὲ κάθε χριστιανό, αὐτὰ δὲν ἀσκοῦν καµιὰ γοητεία. Τὸ σῶµα µου εἶναι πρόσκαιρο καὶ εὐτελές, ποὺ µόνη ἀξία ἔχει, ὅταν ἁγιασθεῖ διὰ τοῦΧριστοῦ καὶ δοθεῖ εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή. Ἑποµένως, τιµωρίες καὶ βάσανα εἶναι γιὰ µένα πιὸ ποθητὰ ἀπὸ τοῦ νὰ ἀρνηθῶ τὸΣωτῆρα µου». Τότε, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν φρικτά, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν.