Πάντοτε μπορεί να πέσει κάποιος πιο χαμηλά. Και ακόμα πιο χαμηλά. Πάτος δεν υπάρχει. Οταν ένα κόμμα υιοθετεί επίσημα τον πολακισμό και τη χουλιγκανική ρητορική, τότε είναι πιθανό να ακουστεί οτιδήποτε.
Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης χαρακτήρισε «Πισπιρίγκου» τη Νίκη Κεραμέως. Ναι, βέβαια, μετά το σάλο που ξέσπασε βγήκε και ζήτησε συγγνώμη. Ο σοφός λαός, όμως, λέει πως από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο.
ΝΑ βγαίνει ο κάθε πολιτικός να καθυβρίζει τους αντιπάλους του και αν γίνει «φασαρία», τότε να ζητάει συγγνώμη. Και… that’s life που λένε και στο χωριό μου. Σοβαρά, τώρα, μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι και να μην υπάρχουν συνέπειες;
ΠΛΑΚΑ κάνουμε; Και η κατάσταση είναι τέτοια που δεν σηκώνει πλάκες.
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να γνωρίζει τι σκέφτηκε ο κ. Βερναρδάκης και ανέβασε αυτό το αισχρό και χυδαίο βίντεο στο Tik Tok. Αλλά, δεν ήταν κάτι που του ξέφυγε εν τη ρύμη του λόγου. Προφανώς το «ζύγιασε» και του φάνηκε καλή ιδέα να χαρακτηρίσει την υπουργό Παιδείας «δολοφόνο».
ΦΤΑΙΕΙ, όμως, μόνο ο κ. Βερναρδάκης; Οχι, βέβαια.
ΟΠΩΣ έχουν ομολογήσει δημοσίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «η κανονικότητα δεν ήταν ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά». Αρα, επαγωγικά ποιο συμπέρασμα βγαίνει; Ποια είναι η ευκαιρία για την Αριστερά; Προφανώς, να γίνουν όλα μπάχαλο. Να υπάρξει τοξική πόλωση. Να πάνε τα πράγματα στα άκρα.
ΕΤΣΙ έγινε το 2015. Μην ξεχνιόμαστε. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αν δεν φώναζαν, τουλάχιστον, ποτέ δεν καταδίκασαν δημοσίως τα συνθήματα «προδότες, κουφάλες έρχονται κρεμάλες» που ακούγονταν έξω από τη Βουλή.