Κάθε επιχείρηση έχει πολιτικούς στόχους, οι οποίοι μπορούν να επιτευχθούν μέσω τακτικών στρατιωτικών κινήσεων. Το Φιδονήσι φάνηκε να είναι αρχικός επιχειρησιακός στόχος κατά τη διάρκεια του πολέμου του Πούτιν κατά της Ουκρανίας λόγω των γεωγραφικών, ναυτικών και επιχειρησιακών πλεονεκτημάτων.
Ο ρωσικός στόλος θα μπορούσε να χάσει πολλά πλοία κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επίθεσης λόγω της φύσης των αποβατικών επιχειρήσεων, ενώ τα στρατεύματα που θα κατάφερναν να αποβιβαστούν στην ακτή θα έπρεπε να πολεμήσουν για αρκετές ώρες χωρίς υπολογίσιμες ενισχύσεις. Η μεταφορά της αμφίβιας συνοδείας στη Σεβαστούπολη για τη μετακίνηση επιπρόσθετων στρατευμάτων, ως και την επιστροφή στην αποβατική περιοχή θα διαρκούσε περισσότερες από 24-48 ώρες. Το Φιδονήσι γεωγραφικά είναι πιο κοντά στην Οδησσό και θα μπορούσε να μειώσει αυτή τη χρονική περίοδο στο μισό.
Βρίσκεται σε εξαιρετική θέση για να διατηρήσει τον ρωσικό αποκλεισμό των ναυτιλιακών λωρίδων προς την Οδησσό ως και σε άλλα λιμάνια της Νοτιοδυτικής Ουκρανίας.
Ωστόσο, η Ρωσία γενικά προτιμούσε να αναπτύξει αντιαεροπορική άμυνα μικρότερου βεληνεκούς παρά να κατασκευάσει μια πολυεπίπεδη αεράμυνα με το πιο ισχυρό αντιπυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος, το S-400. Ενώ αυτές οι ευκαιρίες ήταν διαθέσιμες, οι ρωσικές Ενοπλες Δυνάμεις, γνωστές για τη διαφθορά και ανεπάρκειά τους, δεν μπορούσαν να αποκρύψουν τις αδυναμίες στους τομείς επιχειρησιακού σχεδιασμού, αποτελεσματικής διοίκησης και ελέγχου, υλικοτεχνικής υποστήριξης, χρήσης έξυπνων πυρομαχικών, καθώς και εκπαίδευσης προσωπικού, οπότε όλα αυτά τα προβλήματα επέβαλαν υψηλό κόστος παρουσίας σε αυτό το νησί. Ενας άλλος τομέας στον οποίο η Ρωσία υστερεί είναι η ανικανότητά της να αξιολογεί τις δυνατότητες του αντιπάλου και να διαμορφώνει τη δική της επιχείρηση ανάλογα. Η Ρωσία πλήρωσε το τίμημα της ανικανότητας των στρατιωτικών πληροφοριών της με την απώλεια του καταδρομικού «Μoskva» και το κόστος αυτού του επιχειρησιακού στόχου αυξανόταν μέρα με τη μέρα.