Γιάννης Διακογιάννης: Γεννιέται στη πρωτεύουσα στις 5 Ιανουαρίου 1931 από μεσοαστική οικογένεια, από Γαλλίδα μητέρα και πατέρα στρατιωτικό ακόλουθο στο Παρίσι.
Σπουδάζει στην ιδιωτική σχολή Καλπάκα, κι από παιδικό-εφηβική ηλικία έχει έντονη αθλητική δράση, ως μπασκετμπολίστας στην Ένωση Παγκρατίου και αθλητής στίβου σε 100 -200 μέτρα και μήκος. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 50 στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν σχολή Δημοσιογραφίας, αυτός έχοντας παππού Γάλλο χρυσοχόο βρίσκεται να σπουδάζει αθλητική δημοσιογραφία στο Παρίσι, στο οποίο μένει για έξι χρόνια.
Έτσι, οι πολύ παλαιότεροι, τον γνωρίζουν μέσα από τα κείμενά που στέλνει στην “Αθλητική Ηχώ” από τη Γαλλία ως ανταποκριτής της “Equipe”. Παρακολουθεί το πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο το 1954 στην Ελβετία, και έκτοτε ζει από κοντά τις περισσότερες μεγάλες παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις.
Συμμετέχει στη δημιουργία του αθλητικού τμήματος της Ελληνικής Τηλεόρασης, αποτελώντας τον πρώτο παρουσιαστή αγώνων μεταδίδοντας μαγνητοσκοπημένα παιχνίδια του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1966. Την ίδια χρονιά παρουσιάζει την εμβληματική “Αθλητική Κυριακή”, με το κλασικό ηχητικό σήμα του Χρήστου Λεοντή, που αποτελεί ορόσημο των αθλητικών εκπομπών στη χώρα.
Η φωνή του, συνδυάζοντας αθλητική επάρκεια και ευρωπαϊκή φινέτσα γίνεται συνώνυμη των λιγοστών τότε αθλητικών μεταδόσεων, με τον Λουκιανό Κηλαιδόνη να μεταφέρει παραστατικά το κλίμα της εποχής στο γνωστό τραγούδι “Αρχίζει το ματς”.
Παρότι λάτρης του αγγλικού ποδοσφαίρου και φίλος του Παναθηναϊκού, στη πρώτη θέση της “ιεραρχίας” του δε βρίσκεται το ποδόσφαιρο αλλά ο στίβος. Μπορεί να γίνεται γνωστός από την τηλεόραση αλλά παραμένει μάχιμος δημοσιογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά.
Βαθύς γνώστης των αθλητικών πεπραγμένων σε Ελλάδα και εξωτερικό διατηρεί ένα σημαντικό αρχείο το οποίο τον βοηθά στη συγγραφή σημαντικών βιβλίων για τον αθλητισμό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Ποδόσφαιρο. Κλείνει τη μακρά πορεία του στις αθλητικές μεταδόσεις με το καλύτερο φινάλε που μπορούσε να φανταστεί : τη μετάδοση του Euro 2004 με θριαμβεύτρια την Εθνική Ελλάδος.
Αντίθετα με ότι φαντάζονται οι περισσότεροι η μεγαλύτερη αγάπη του δεν είναι ο αθλητισμός αλλά η μουσική. Σαν παιδί θέλει να γίνει μουσικός, κάνει μαθήματα στο πιάνο που βρίσκεται σπίτι, αλλά όταν στην Κατοχή πεθαίνει αιφνίδια ο πατέρας του από καρκίνο, η μητέρα του αναγκάζεται να πουλήσει το πιάνο και να σταματήσει τα μουσικά του μαθήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές δηλώνει ότι προτιμά με σημαντική συναυλία από ένα αθλητικό αγώνα, και στην ερώτηση “Πελέ ή Κάλλας”, δήλωνε ότι θα επέλεγε εκατό φορές τη δεύτερη …
Ο “Ζανό” για τους φίλους του δημοσιογράφους τα τελευταία χρόνια της ζωής του δέχεται τα ισχυρότερα χτυπήματα που τελικά τον καταβάλουν. Χάνει πρώτα τη αγαπημένη του δεύτερη σύζυγο Βαρβάτα, και εν συνεχεία τη λατρευτή θετή του κόρη και γνωστή δημοσιογράφο Ρίκα Βαγιάνη.