Η παράξενη ιστορία ενός Κούρου

Το καλοκαίρι του 1923 το ειδώλιο περιήλθε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ύστερα από απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου της εποχής. Ο τελευταίος του κάτοχος ήταν ένας τελωνειακός υπάλληλος στο λιμάνι του Πειραιά. Το ειδώλιο αποδίδει τον γνωστό νεοανακτορικό τύπο του «λατρευτή», που στέκεται όρθιος και προστατεύει με το δεξί χέρι τα μάτια του από το ασύμμετρο φως της θεότητας που εμφανίζεται εμπρός του.

Ερευνες

«Η ιστορία του Κούρου από την Κρήτη παράξενη σαν γρίφος», σχολιάζει στον «Ε.Τ.» ο επιμελητής αρχαιοτήτων προϊστορικών συλλογών του ΕΑΜ και υπεύθυνος της δράσης «Αθέατο Μουσείο», δρ Κώστας Πασχαλίδης, εξηγώντας μας πως το αγαλματίδιο δεν βρέθηκε σε ανασκαφή, αλλά αποκτήθηκε από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το 1923 και εκτέθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στον Μεσοπόλεμο. Η άδηλη προέλευσή του, η ασυνήθιστη φυσιοκρατική απόδοση ποικίλων λεπτομερειών σε συνδυασμό με το μεγάλο του μέγεθος το καθιστούν μοναδικό, ενώ εγείρουν αμφιβολίες για τη γνησιότητά του. Η επίλυση αυτού του γρίφου, της ταυτότητας δηλαδή αυτού του αριστουργήματος μινωικής τέχνης, θα ρίξει φως αν πρόκειται για μοναδικό εύρημα της Μινωικής Αναγέννησης ή αν είναι ένα κίβδηλο έργο του 20ού αιώνα… Η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες.