Για να αντιληφθούμε τι γίνεται αυτές τις ημέρες στις ΗΠΑ, αρκεί να σκεφτούμε πως η θερμοκρασία στον καταψύκτη μας είναι -18 βαθμοί Κελσίου. Αρα, η αίσθηση ψύχους στους -47,2°C που καταγράφηκε στο Εθνικό Πάρκο Yellowstone είναι σχεδόν μη περιγράψιμη. Οι εικόνες που μεταφέρουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και οι σκηνές που ανεβάζουν στα σόσιαλ μίντια οι κάτοικοι των αμερικανικών Πολιτειών είναι αρκετές για να αντιληφθούμε την έκταση αυτής της φονικής «χιονοβόμβας».
Σε μια χρήσιμη λίστα με ερωτήσεις-απαντήσεις που ετοίμασε η ελληνική επιστημονική ομάδα του meteo.gr διαβάζουμε ότι στο Ντένβερ η θερμοκρασία υποχώρησε κατά 22°C μέσα σε λιγότερο από 1 ώρα! Ομως ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι αυτό που επισημαίνουν, ότι δηλαδή τα όσα συμβαίνουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχουν άμεση επίπτωση στην Ευρώπη, η οποία, μέσα από έναν πολύπλοκο ατμοσφαιρικό μηχανισμό, δέχεται ακραία μεταφορά θερμών αέριων μαζών. Το «φαινόμενο της πεταλούδας» σε όλο του το μεγαλείο…
Ομως όλα τα παραπάνω είναι απλή καταγραφή ενός ακραίου φυσικού φαινομένου, άμεσα συνδεδεμένου με την κλιματική κρίση. Τι γίνεται σε επίπεδο πρόληψης; Η απάντηση είναι πως όταν η Φύση «αμύνεται» με τόση δύναμη, κανένα σύστημα στον κόσμο δεν μπορεί να προετοιμαστεί απόλυτα. Η κακοκαιρία «Elliott» είχε προβλεφθεί στις ΗΠΑ μία εβδομάδα πριν την έλευσή της και το 60% της έκτασής τους ήταν σε κατάσταση συναγερμού επί 3 ημέρες. Κι όμως, περισσότεροι από 60 άνθρωποι έχασαν μέχρι στιγμής τη ζωή τους, δεκάδες Πολιτείες παραμένουν θαμμένες κάτω από το χιόνι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και θα χρειαστούν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να επανέλθει η οικονομική και επιχειρηματική ζωή του τόπου.
Δυστυχώς, στην υπόθεση της κλιματικής κρίσης δεν μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν βελτιωθούν. Αν οι ισχυροί του κόσμου δεν πάρουν το μήνυμα, τότε κακοκαιρίες τύπου «Elliott» θα είναι η νέα κανονικότητα για τον πλανήτη Γη. «Κανένας δεν περίμενε ότι η ανθρωπότητα θα εισέπραττε τις επιπτώσεις τόσο γρήγορα», είπε χθες το πρωί στην ΕΡΤ ο καθηγητής Κώστας Συνολάκης, ενώ όταν ρωτήθηκε για τις προβλέψεις για το έτος 2050 ή για το έτος 2100 ήταν ειλικρινής. «Σαν κοινωνία, και το κράτος, αλλά και εμείς οι ίδιοι, δηλαδή όλοι, πρέπει να προετοιμαστούμε ότι το μέλλον θα είναι διαφορετικό. Τα ακραία φαινόμενα είναι εδώ, θα γίνονται πιο συχνά και θα είναι πιο ακραία. […] Το κακό είναι ότι ακόμη δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Δηλαδή, χοντρικά, μέχρι το 2040 θα αρχίσει πραγματικά η διαφοροποίηση. Τότε θα ξέρουμε αν είναι πάρα πολύ αργά ή αν έχουμε κάποια ελπίδα ως ανθρωπότητα». Δηλαδή θα ξέρουμε αν θα έχουμε κάνει πολύ λίγα, πολύ αργά…